კურსდამთავრებული

 იცნობს:

ძირითადი ენათმეცნიერული და ლიტერატურათმცოდნეობითი თეორიების (კომპარატივისტული, ტექსტის რელევანტური ანალიზის, ენის დიაქრონული და შედარებითი ანალიზის, ფუქსის, ქოსბის მეთოდები ...) პრინციპებისა და კვლევის (შედარება-შეპირისპირება, ტექსტის ლინგვისტურ-სტატისტიკური ანალიზი, ქრონოლოგიურ-სტრუქტურული ანალიზი, კონოტაციის დომინანტურობა...) მეთოდებს; ლიტერატურის თეორიის საფუძვლებს; ქართული ენის განვითარების ძირითად ეტაპებს, ენაში მიმდინარე ძირითად ენობრივ მოვლენებსა და ენობრივ ცვლილებათა ხასიათსა და ქრონოლოგიას; ქართული ლიტერატურის ისტორიის ძირითად ეტაპებს, ჟანრებს, მნიშვნელოვანი ავტორებისა და მათი ნაწარმოებების კონცეპტუალურ და სტილისტურ მახასიათებლებს; ზეპირსიტყვიერი  შემოქმედების სპეციფიკას,  ქართული ფოლკლორისა და მითოლოგიური ტექსტების სტრუქტურას, ძირითად პრობლემატიკასა და მითოლოგემების სისტემას.

მსოფლიო ლიტერატურის ისტორიას ლიტერატურული პერიოდიზაციის პრინციპების გათვალისწინებით; საქართველოს ისტორიის უმნიშვნელოვანეს ეტაპებს;

აკადემიური წერის ძირითად პრინციპებსა და უნივერსიტეტის მიერ შერჩეულ (APA) აკადემიური სტილის სტანდარტს;

იცის:

ინგლისური ენა  B2/2 დონეზე;

განსაზღვრავს და ახასიათებს:

თანამედროვე ქართული ენის ფონეტიკა-ფონოლოგიას, თანამედროვე ქართული ენის მორფოლოგიას, თანამედროვე ქართული ენის სინტაქსსა და ამ სფეროსთან დაკავშირებულ თეორიებს; ქართული ენის სტილისტიკისა და სალიტერატურო ქართულის ნორმალიზაციის საკითხებს; ქართული ენისა და ლექსიკოლოგიის საკვანძო საკითხებს; ძველი ქართული ენის ლექსიკურ-ფრაზეოლოგიურ თავისებურებებს;

ძველი ქართული ენის გრამატიკული სტრუქტურისათვის დამახასიათებელ ძირითად ფონეტიკურ, მორფოლოგიურ და სინტაქსურ თავისებურებებს და ამ სფეროსთან დაკავშირებულ თეორიებს; ქართული პალეოგრაფიის საფუძვლებსა და ძირითად თეორიულ საკითხებს;

ძველი ქართული სასულიერო და საერო ლიტერატურის საკვანძო საკითხებს, რუსთველოლოგიის ძირითად პრობლემატიკას; XII-XVIII საუკუნეების ქართული მწერლობის თვალსაჩინო წარმომადგენელთა შემოქმედების შესახებ ძირითად ინფორმაციას;     XIX  საუკუნის ქართული ლიტერატურისა და საზოგადოებრივი აზროვნების განვითარების ძირითად ტენდენციებს, ქართულ რომანტიზმსა და მის სპეციფიკას;  XX  საუკუნის ქართული ლიტერატურის ისტორიის ძირითდ საკითხებს (ქართული პროზისა და პოეზიის ჟანრობრივ და ესთეტიკურ თავისებურებებს; 20-იანი წლების ლიტერატურულ სკოლებსა და დაჯგუფებებს, ქართულ ინტელექტუალურ ემიგრაციას);

კურსდამთავრებული ახერხებს:

ფილოლოგიური ცნებებით ოპერირებას, მიზნის ადეკვატური ენობრივი ერთეულების შერჩევასა და აკადემიურ გარემოში ქართულ ენაზე სხვადასხვა დანიშნულების ტექსტის შექმნას; მიღებული საბაზისო ცოდნისა და უნარ-ჩვევების გამოყენებას საშუალო სირთულის ძველი ქართული ეპიგრაფიკული ძეგლებისა და ხელნაწერების წასაკითხად;

ჰუმანიტარული სფეროსთვის დამახასიათებელი ძირითადი მეთოდების (ინდუქცია, დედუქცია, ანალიზი, სინთეზი და ახსნა-განმარტება) გამოყენებით წყაროების დამუშავებასა და კვლევითი ან პრაქტიკული ხასიათის პროექტის განხორციელებას წინასწარ განსაზღვრული მითითებების  შესაბამისად; წინასწარ მიცემული მითითების საფუძველზე ავტორის შემოქმედების ამა თუ იმ ასპექტის და/ან კონკრეტული ნაწარმოების (ზეპირად ან წერილობით) შესწავლისათვის  ადეკვატური მეთოდების გამოყენებას.

ქართული ფილოლოგიის   სფეროში (ქართველური ენათმეცნიერება, ქართული ლიტერატურა, ლიტერატურათმცოდნეობა, ზეპირსიტყვიერება) არსებული მკაფიოდ გამოკვეთილი საშუალო სირთულის პრობლემატიკის ამოცნობას, მისი ანალიზისათვის საჭირო მონაცემების იდენტიფიცირებას, სტანდარტული მეთოდებით გაანალიზებასა და არგუმენტირებული დასკვნის ჩამოყალიბებას; სწავლებისა და კვლევის პროცესში  საინფორმაციო ტექნოლოგიების, ქართული ფილოლოგიისა და ზოგადად ფილოლოგიურ მეცნიერებებში არსებული უახლესი ელექტრონული რესურსების გამოყენებას, თანამედროვე სალიტერატურო ენის ნორმების დაცვით ზეპირ და წერილობით კომუნიკაციას ქართული ენისა და ლიტერატურის არსებითი საკითხების შესახებ როგორც სპეციალისტთა (ფილოლოგი, ფოლკლორისტი), ასევე, არასპეციალისტთა (დაინტერესებული ჯგუფები, ფართო საზოგადოება, მედია და სხვა) წრეში;

კურსდამთავრებული პასუხისმგებელია:

 ქართული ფილოლოგიის სფეროში კვლევისთვის განსაზღვროს რელევანტური პრობლემა,   იდენტიფიცირება, დაგეგმოს კვლევა, განახორციელოს მიღებული შედეგების ტრანსფორმაცია საბაკალავრო ნაშრომის ფორმატში; დაიცვას აკადემიური ურთიერთობის პრინციპები, არ დაუშვას პლაგიატი.

პროფესიული სრულყოფის მიზნით  განათლების შემდეგ საფეხურზე (მაგისტრატურა) სწავლის საჭიროების განსაზღვრა და განხორციელება.